تفاوت اعتماد به نفس با غرور و منیت چیست ؟

گاهی اوقات بسیاری از ما اعتماد به نفس را با واژه ی دیگری که معنای چندان مثبت و خوشایندی ندارد اشتباه می گیریم .آن واژه ، غرور و منیت است .
بسیاری از ما هنگامی که این جمله ها :
" رؤیاهای خود را هرگز محدود نکن"
" می توانی همیشه و در همه حال احساس اعتماد به نفس داشته باشی "
و ...
را می شنویم ، صدایی در سرمان می گوید : " خوب نیست زیاد از خودت مطمئن باشی ، بهتر است کمی هم متواضع و فروتن باشی . "
اگر شما نیز چنین افکار و احساساتی دارید ، بی گمان با یک نوع سیستم فکری و نظام ارزشی ، بزرگ شده اید که تا حد بسیار زیادی قابلیت احساس اعتماد به نفس کردن را در شما پایین آورده است . آیا والدینتان هرگز شما را به دلیل بلندپروازیها یا آرزوها یا رؤیاهایتان تحقیر یا حتی تنبیه کرده اند؟ آیا شما در کودکی به طرزی ناخودآگاه این پیام را به صورت کلامی یا غیرکلامی نگرفته اید که اگر زیادی خودتان را قبول داشته باشید، دیگران شما را دوست نخواهند داشت ؟ آیا به شما چنین آموزش داده بودند که موفقیت ها و دست یابی های شما احساس بدی به دیگران ( خواهر، برادر، دوست و ...) می دهد یا آنها را ناراحت و حسود می کند .
آیا ناخودآگاه یاد گرفته بودید که خود را " دست کم " بگیرید ؟
چنانچه حتی به یکی از سؤالات بالا پاسخ مثبت دهید این احتمال وجود دارد که به راحتی نتوانید خودتان را دوست داشته و برای خودتان ارزش و احترام زیادی قائل باشید .
ممکن است شما با نشان دادن اعتماد به نفس خود مشکل داشته باشید و بترسید که در نظر دیگران مغرور و از خود راضی جلوه کنید . بنابراین ، بسیار مهم است که تفاوت میان غرور و منیت و نیز اعتماد به نفس ، خودباوری و ابراز وجود را درک کنید .
اعتماد به نفس یا خودباوری هرگز با غرور و منیت و خود بزرگ بینی یکی نیست . اعتماد به نفس به این معناست که خودتان را باور کنید . غرور و منیت ، آن است که بخواهید به دیگران اثبات کنید از آنان بهتر و برترید .
آیا کسانی را می شناسید که به نظرتان مشکل خود بزرگ بینی دارند ؟
می دانید که راجع به چه کسانی حرف می زنم . آنان که مدام عنوان ، اسم و رسم و موفقیت ها و دست یابی های شان را به رخ شما می کشند . حتی هنگامی که از آنها چیزی نپرسیده اید اینگونه افراد مدام لاف می زنند که چقدر پول درآورده اند یا چقدر اسباب و اثاثیه ی نو و گرانقیمت و ... خریده اند .
هنگامی که دور و بر چنین افرادی هستید پیش خودتان فکر می کنید : " اه ، پسر ، اینا واقعاً فکر می کنند چه آش دهن سوزی هستند! "
آیا اینگونه افراد به راستی اعتماد به نفس دارند ؟
پاسخ : " نه ، هرگز "
در واقع نه فقط اعتماد به نفس ندارند ، بلکه خودباوریشان نیز بسیار ضعیف و پایین است . غرور ، منیت و خود بزرگ بینی ، در واقع پوششی است برای پوشاندن و مخفی کردن اعتماد به نفس پایین و خودباوری ضعیف . هنگامی که انسانها از درون ، احساس اجبار می کنند تا فوق العاده بودنشان را همه جا اعلام کنند در واقع از درون ، احساس بی لیاقتی و بی کفایتی می نمایند .
هنگامی که پیوسته به این و آن می گویند که چقدر خوب و دلنشین هستند و به نفع خودشان " تبلیغات" می کنند در واقع سعی ندارند فقط شما را متقاعد کنند بلکه می خواهند " والد" سختگیر و انتقادگر درون خودشان را نیز راضی کنند تا سرانجام رضایت دهد و قبول کند که اینها " کسی " هستند . در واقع شاید بیش از هر کس ، آنها سعی دارند خودشان را متقاعد کنند که حقیر نیستند .