تعادل درونی

انسانها در درونشان دارای طیف وسیعی از صفات اخلاقی ، رفتارها ، امیال و احساسات هستند که آنها را خوب یا بد می نامند . انسانها به حذف هیچ یک از این خوب و بدها در درونشان نیاز ندارند ، آنچه نیاز دارند این است که این خوب و بدها در درون آنها به تعادل برسد ، زیرا مشکل اصلی اینجاست که خوب و بدها که همواره در کنار هم و مکمل یکدیگرند ، در وجود ما از تعادل خارج شده اند ، به همین جهت است که مدام به ما و به دیگران آسیب می رسانند .
از کجا بفهمیم رفتاری در انسان متعادل است یا نه ؟
زمانی انسان در نقطه ی تعادل یا نقطه ی صفر درونی خود قرار دارد ، یا به عبارتی ، زمانی یک رفتار متعادل است که انجام آن باعث احساس پشیمانی و گناه نشود و به خود شخص و دیگران آسیب وارد نسازد .
یک صفت اخلاقی تا زمانی که از حالت تعادل خارج نشده باشد آسیب رسان نیست ، اما به محض اینکه از حالت تعادل خارج شود ، هم به خود شخص و هم به دیگران آسیب می رساند . انسان یک طرح کامل و جامع است و هرچیزی که در درون وی حذف گردد باعث نقص این طرح می شود ، انگار که قطعه ای از یک پازل را برداشته باشید .
                                                                        برگرفته از کتاب " من قلباً احساس آرامش می کنم"

تعادل